कोत्या मनोवृत्तीचे कारस्थान

 

भारतीय राष्ट्रीय काँग्रेसचे नेते आणि विरोधी पक्षनेता राहुल गांधी यांनी आपल्या अमेरिका दौर्‍यात काही अशोभनीय वक्तव्ये केली आहेत. देशभरात वावरतानाही ते अशाच प्रकारची वक्तव्ये करीत असतात, ती त्यांची निवडणुकांना धरून असलेली राजकीय विषयसूची असल्यामुळे त्या भाषणांची तशी संभावना करता येऊ शकते; पण विदेशात जाऊन आपला देश, देशवासीय आणि देशाचे नेतृत्व यांच्यावर अवास्तव टीका करणे, हे देशाचा सर्वसामान्य नागरिक म्हणूनही अश्लाघ्य समजले जावे. येथे तर ते देशातील एका दीर्घ इतिहास असलेल्या पक्षाचे नेते नव्हे, तर संसदेतील विरोधी पक्षनेता आहेत. आपला देश, देशवासीय आणि देशाचे नेतृत्व यांची प्रतिमा मलिन करण्याचा उद्योग त्यांनी कोणत्या कुहेतूने चालविला आहे, हे राजकीय अभ्यासकांना सहज कळू शकते; पण विदेशातील सर्वसामान्य जनतेत अपप्रचार करून देशातील आम नागरिकांची दिशाभूल करण्याचा त्यांचा कावा उघड करणे, हे देशहिताच्या दृष्टीने गरजेचे आहे. बर्‍याचदा राहुल गांधी यांच्या वाचाळपणाची संभावना ‘बालिश बहु वायफळ बडबडला’ अशा प्रकारे करण्यात येते. कारण मागे ते एकदा असेही म्हणाले होते की, मी भारतसुंदरींची यादी तपासून पाहिली, मात्र त्यात एकही दलित, आदिवासी अथवा ओबीसी महिला नव्हती. राहुल गांधी यांना अशा स्पर्धांचे निकष माहीत नाहीत का? विरोधी पक्षनेता अशा जबाबदारीच्या पदावर आल्यानंतरची त्यांची अशाच प्रकारची भाषणे आणि तीही विदेशात जाऊन केलेली असतील तर ती खचितच हसण्यावारी नेण्याची गोष्ट नव्हे. यापुढे अशी बेताल वक्तव्ये करणार्‍या राहुल गांधी यांची ‘हास्यास्पद राजकीय पुढारी’ या ओळखीऐवजी ‘कारस्थानी राजकीय नेता’ ही वास्तव ओळख सर्वदूर पोहोचविणे भाग आहे.

 

 

- रा. स्व. संघाला भारतच कळलेला नाही. हा अनेक राज्यांचा संघ आहे. यात एकसारखेपणा नसून बरीच विविधता आहे.

 

राहुल गांधी हे सर्व काही त्यांच्याकडे योग्य माहिती नसल्यामुळे किंवा गैरसमजापोटी म्हणत आहेत अशी मुळात परिस्थिती नाही. त्यांचे राजकारण केवळ ‘निवडणूक’ या एकाच ध्रुवाभोवती फिरत असल्यामुळे केवळ तोच तारा समोर ठेवून ते आपली वक्तव्ये करीत असतात. आपल्याला लोकांना आपल्या बाजूने वळवता येत नसेल, तर मग लोकांच्या मनात भ्रम निर्माण करावा, हे सूत्र त्यांनी अंगीकारले आहे. त्यामुळे मग ते सोपी वाक्ये सांगत विचारांचे सुलभीकरण करतात. उदा. एखादा पगडी घातलेला माणूस आणि पगडी न घातलेला माणूस तेवढ्याच आदरास पात्र आहेत. तमिळ, तेलुगु आणि मल्याळम या फक्त भाषा नाहीत. त्या त्यांच्यासोबत आपला इतिहास, संस्कृती, संगीत, भोजन, नृत्य घेऊन येतात. तुमच्या थाळीत वाढलेला भात आणि वरण यांच्याइतकेच भाजीचेही महत्त्व आहे. तुम्ही तिला कमी लेखू शकत नाही. महाभारतात अंगठा कापलेल्या एकलव्याची कथा आहे. ही कथा भारतात लाखो लोकांच्या बाबतीत दररोज घडत आहे. वरवर पाहता ही निरुपद्रवी वाटणारी वाक्ये श्रोते आणि वाचक यांचा बुद्धिभेद करणारी आहेत. पुढे ते असेही सांगतात की, नुकत्याच झालेल्या लोकसभा निवडणुकीनंतर मोदींची प्रतिमा आणि त्यांनी निर्माण केलेली भीती पूर्णपणे नष्ट झाली आहे. मग ते पुन्हा प्रश्न उपस्थित करतात- भारतात शीख व्यक्तीला पगडी, कडे परिधान करण्याची परवानगी मिळेल का? गुरुद्वारात जाता येईल का? यासाठी आपण लढाई लढत असल्याचा ते दावा करतात. ज्या काँग्रेसने शिखांचा नरसंहार घडवून त्यांना भयभीत केले होते, त्याच काँग्रेसच्या नेत्याने असा दावा करणे कोणालाच पटणारे नाही, शिवाय जर मोदींचे भय आणि प्रभाव पूर्णपणे इतिहासजमा झाला आहे, तर ही लढाई ते कोणाच्या विरोधात लढत आहेत?

 

 

 

 

काँग्रेस पक्षाने एकहाती सत्ता असताना शिक्षणव्यवस्था कशी एकाच विचारधारेची बटीक बनवून ठेवली होती, हा इतिहास राहुल गांधी विसरले आहेत. कौशल्य प्रशिक्षण व व्यवसायाधारित प्रशिक्षण देण्यासाठी इतकी वर्षे सत्ता उपभोगणार्‍या काँग्रेसचे हात कोणी बांधून ठेवले होते का? बेरोजगारीची समस्या निर्माण करण्यास काँग्रेसच्याच चुकीच्या धोरणांनी हातभार लावलेला नाही का? वेगवेगळ्या भाषाभगिनींमध्ये आणि भिन्न भाषा बोलणार्‍या समाजात दुरावा काँग्रेसनेच निर्माण करून आपली पोळी भाजलेली नाही का? मात्र आपले नाकर्तेपण पांघरूण घालून लपवायचे आणि दुसर्‍यांबाबत सतत गरळ ओकायची, असे कुकर्म करून वर नम्रतेची भाषा बोलायची, हे ढोंग राहुल गांधी यांच्यासारख्या आपमतलबी कोत्या मनोवृत्तीच्या नेत्यालाच उत्तम जमू शकते. याचेच दर्शन राहुल गांधी यांनी विदेशात जाऊन घडविले आहे.